Περί ανθρωπιάς ο λόγος

* του Σταύρου Τασιόπουλου, τελειόφοιτου Νομικής Κομοτηνής

η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δομούνται με βάση τις πράξεις και όχι τα κούφια λόγια. Η παρούσα συγκυρία αποτελεί την αρχή της κατάρρευσης και μέσα από αυτή θα αναδυθούν αυτοί που έχουν αξιοπρέπεια, ήθος, γνώσεις και έμπρακτη θέληση για πρόοδο. Όσοι μπορούν ιδίως μέσα από τη νέα γενιά να ανταποκριθούν στο θάνατο της μεταπολίτευσης και μαζί με τους κινητήριους μοχλούς της ελληνικής κοινωνίας να συνδημιουργήσουν το πλαίσιο της κατ' αρχήν επιβίωσης των πολιτών. 

Οι πρακτικές των ομαδώσεων στην νεολαία πασοκ, στο πασοκ και κάθε φορέα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης πρόκειται να αποτελέσουν μαγική εικόνα του παρελθόντος στα επόμενα έτη. Ο διαχωρισμός δεν θα γίνει βέβαια με το απλό-ανούσιο- δίλλημα ή με την αριστερή-κοινωνική πτέρυγα του πασοκ ή με τον νεοφιλελευθερισμό-άκρατο καπιταλισμό ως αναγκαίο κακό. Αυτά είναι εκτός πραγματικότητας. 

Η ιδεολογία πλέον συγκροτείται ξανά στις βασικές αρχές της δημιουργίας ενός κράτους και της λειτουργίας μιας κοινωνίας με το δεδομένο βέβαια της πτώχευσης των παρελθόντων πολιτικών και χρεωκοπίας κάθε αντικοινωνικής αντίληψης. Η συντήρηση και η πρόοδος πλέον θα καθοριστούν από το πόσο και με ποια μέσα θα γίνει η κοινωνική αντίδραση-αναδημιουργία(?) αφού όλοι οι πολίτες στόχο έχουν την επιβίωση και το φαί δεν έχει χρώμα είναι φαί. Όλοι θα κριθούμε από τη δράση μας και η κατάσταση δεν ευνοεί την ανευθυνότητα και την απραξία. 

Η χρεωκοπία ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος όμως δεν συνεπάγεται και την κατάρρευσή του εάν αυτό στηρίζεται σε μια διεφθαρμένη κοινωνία ( συνδικαλιστές, πολίτες ) στην πλειονότητά της. 

Η όποια εγγύηση για αντίδραση - αντίσταση προκύπτει μόνο από τα κομμάτια εκείνα που θα μπορέσουν να ξεπεράσουν και να σκίσουν το πέπλο της αλλότρίωσης και να αντιληφθούν ότι στα συλλογικά προβλήματα μόνο συλλογικές λύσεις δίνονται και οι αναπαραγώμενη διαιρετική λογική από τα μμε εχει αλλον στόχο. 

Ο στόχος είναι σαφής και απλός, σε μια κοινωνία που από το '74 και μετά αντιμετώπισε το πρόβλημα ανάπτυξής της με την μετάλλαξη του δημοσίου από τον κοινωνικό του χαρακτήρα σε μέσο ανάπτυξης με τον διορισμό 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων. Όλοι είναι γνώστες αυτής της παραδοχής αλλά η λογική του βολέματος εκμηδένισε τις κοινωνικές αντιστάσεις και την αγωνιστικότητα έτσι σήμερα που έρχονται οι από δεκαετίας ειλλημένες αποφάσεις απο εε κ παγκόσμια τράπεζα βρισκόμαστε δυστυχώς σε αφασία και ένα στάδιο πριν τον κοινωνικό κανιβαλισμό και αρκετά από τον ανθρωπισμό. 

Σε μια κοινωνία που δοξάζεται η αγορά και η οικονομία της αγοράς χρόνια τώρα με τη θεοποίηση του τουρισμού και την πρακτική ανοίγματος μικρομάγαζων ελεύθερων επαγγελματιών, με χαιρέκακο αστείο την κάθε φορά οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση του γείτονα του συγγενή του συναδέφου στη εργασία ακόμη και του αγνώστου στις εφημερίδες κάποια στιγμή ο εφιάλτης των άλλων γίνεται η συλλογική μας κόλαση. Και όταν λέμε συλλογική προφανώς οι μεγάλες κεφαλαιοκρατικές οικογένειες και οι υψηλά ιστάμενοι υποτακτικοί τους στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα εξαιρούνται. 

Η ανθρωπιά του φαντασιακού μας με την κάλυψή του από τηλεμαραθώνιους ''αγάπης'' και κάρτες unicef έχει εδώ και χρόνια εξασθενίσει την πραγματική μας ανθρωπιά. Τώρα που αρχίζει να αχνοφαίνετια στην ανύπαρκτη κοινωνική σύλλογική μας συνείδηση ότι οδεύουμε σε εξομοίωση με την περιοχή της ινδοκίνας περνώντας πρώτα από το βάψιμο με το χρώμα των χωρών του πρώην ανατολικού μπλόκ εδώ και 20 χρόνια (macdonald's, σκυλοτροφές,καταναλωτικά σύνδρομα και πρότυπα) είμαστε πλέον μια ανάδελφη περίπτωση λειτουργίας κοινωνικής. Και καφενείο και συνδικαλισμός, και loui vitton και παντρεια και δημόσιο, και οπαδιλίκι και ζήτω ο τουρισμός, και καταναλωτικά σύνδρομα και αλληλεγγύη τύπου unicef. Έτσι πλέον φτάσαμε στο 2010 έτος επίσημης χρεωκοπίας με τον δανεισμό από το ΔΝΤ. Πλέον από ανθρωπια και για ανθρωπιά λειτουργουν όλοι ξεχνώντας να πουν τι σημαίνει άνθρωπος και πως για να την ασκήσεις πρέπει να ξέρεις ποιοι ειναι οι συνανθρωποί σου και να μην τους εξαπατάς με το πρόσχημα της ανθρωπιάς κάνοντας πλέον τον καθένα απάνθρωπο. 

Στην χώρα μας πλέον κυριαρχεί το εύκολο κέρδος ως νοοτροπία και το αλληλοφάγωμα στις κοικωνικές σχέσεις, έτσι η ανθρωπιά που ευαγγελίζονται όλοι πάσχει από την αρχή αφού ο ισομερής καταμερισμός του κοινωνικού πλούτου, η παροχή των βασικών αγαθών όπως η υγεία σε όλους, η ισότιμη δυνατότητα συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων δεν αποτελούν στόχο για την κυρίαρχη ομάδα εξουσίας της χώρας. Αλλά ποντάροντας στο γεγονός της ανευθυνότητάς μας ως σύνολο μιας και αγέροχοι τραβάμε για το καφενείο τη loui vitton και το γκομενιλίκι και τι οπαδιλίκι μπορεί και προπαγανδίζεται επιτυχώς το ψεύδος της ανθρωπιάς του συστήματος που δεν σημαίνει τίποτε άλλο από την ενίσχυση της οικονομικής και πολιτικής ελιτ. 

Πλέον το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο ή αλλάζουμε μυαλά και γινόμαστε άνθρωποι ή βουλιάζουμε στο βούρκο που δημιουργήσαμε τόσα χρόνια χτίζοντας τα κάστρα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ.