ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ…ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ…Ή ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ…; ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ…ΟΥΣΙΑΣ...Ή ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ…;*

* Μαύρου Βασίλης , Γραμματέας Ν. Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ Φλώρινας

Οι φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί διεξάγονται υπό την νέα μορφή αυτοδιοικητικής λειτουργίας και οργάνωσης, καθώς εισέρχεται ο Καλλικράτης που αντικαθιστά τον Καποδίστρια. Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί διεξάγονται στην δύσκολη χρονική συγκυρία λόγω της πρωτοφανούς κρίσης που περνά η χώρα. 

Με τον Καλλικράτη καταργούνται οι Νομαρχίες ,στις οποίες ο ρόλος τους είχε περιοριστεί πολύ, έχουμε συνένωση Δήμων, με σκοπό την αριθμητική τους ελαχιστοποίηση και τέλος θεσμοθετούνται εκλόγιμα περιφερειακά συμβούλια υπό τον εκλεγμένο περιφερειάρχη. Έτσι δημιουργείται μια άτυπη νέα αυτοδιοικητική κυβέρνηση στο σύνολο της χώρας, όπου ο κάθε πολίτης έχει πλέον άμεση συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων. 

Κονδύλια τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προορίζονταν για την ανάπτυξη της περιφέρειας, δεν απορροφούνταν από την χωρά μας, εξαιτίας της μη αιρετής περιφέρειας. Πλέον θα διατίθενται χωρίς την εμπλοκή του κεντρικού γραφειοκρατικού κράτους. Δημιουργούνται πιο ευέλικτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και όλες οι αποφάσεις αναρτώνται στο διαδίκτυο. Με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» επιχειρείται η διοικητική, οικονομική, πολιτική αλλά και ηθική επαναθεμελίωση της αυτοδιοίκησης που θα ολοκληρωθεί με την αλλαγή και του εκλογικού νόμου. Εν τέλει, η μεταρρύθμιση του Καλλικράτη είναι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στο κράτος από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. 

Η κρίση αξιοπιστίας στα Συνδικάτα...*

* Μακράκης Γιώργος,Εκπαιδευτικός-Συνδικαλιστής 

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη χώρα μας, εδώ κι ένα χρόνο περίπου, ανέδειξε τις αδυναμίες και τις στρεβλώσεις σε πολλούς τομείς που αφορούν τη δομή της ελληνικής κοινωνίας. Διαφάνηκε η κρίση θεσμών και αξιών, το πελατειακό κράτος, η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα. 

Μέσα από αυτή την εξαπλούμενη <<κρίση>> φανερώθηκε η φθορά και η κρίση των Συνδικάτων. Αυτό το διάστημα που πολλά μέτρα ήταν σκληρά και κοινωνικά άδικα για την πλειονότητα των εργαζομένων τα Συνδικάτα έδειξαν πως δεν διέθεταν τους κατάλληλους μηχανισμούς και αντανακλαστικά για να αντισταθούν, είχαν χάσει την εμπιστοσύνη των ίδιων των εργαζομένων και φυσικά της κοινής γνώμης. 

Γιατί όμως σε μια περίοδο οικονομικής και αξιακής κρίσης, επώδυνων μέτρων, έκρηξη της ανεργίας και μια γενικότερη αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, τα Συνδικάτα, όπου φυσιολογικά θα έπρεπε οι εργαζόμενοι να είχαν συστρατευθεί και συσπειρωθεί γύρω απ' αυτά προκειμένου ο κάθε κλάδος να αντισταθεί και να διεκδικήσει, αντίθετα φαίνονται αποδυναμωμένα,χωρίς δημιουργική αγωνιστική φαντασία και συνάμα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι πολίτες κατ' επέκταση τα αντιμετωπίζουν με καχυποψία. 

Στο ερώτημα <<Τι φταίει;>> πέρα απ' ότι ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία υπάρχουν αρκετοί αντικειμενικοί παράγοντες που έχουν συμβάλλει στην κρίση των Συνδικάτων. 

Συγκεκριμένα, έχοντας ως χρονικό κριτήριο την περίοδο από τη Μεταπολίτευση και μετά εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι: 

Συνεισφέροντας στον Διάλογο για την Παιδεία...*

* του Μιχάλη Καραδημητρίου, Γραμματέα Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. Νοτίων Συνοικιών Ηρακλέιου Κρήτης

Μιλώντας κανείς για την Παιδεία σε κάθε επίπεδο, πρέπει να έχει απαντήσει στο θεμελιακό ερώτημα « τι κοινωνία θέλουμε;» για να συγκροτήσουμε το πλαίσιο της παιδείας που θα υπηρετήσει το ερώτημα συγκροτώντας την κοινωνία αυτή.

        Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στην γενιά μας και στις επόμενες γενιές να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα υπηρετεί συλλογικά τις ανάγκες της. Μια κοινωνία που θα στοχάζεται και θα δημιουργεί το φωτεινό αύριο. Μια κοινωνία ίσων ευκαιριών για όλους που δίνει ώθηση στην καινοτομία και τον νεωτερισμό. Μια κοινωνία που δεν περιθωριοποιεί και δεν διαχωρίζει αλλά ενώνει.

        Έχοντας ως αναμφισβήτητα δεδομένα το «σήμερα» τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την διαμορφωμένη πραγματικότητα. Η εξέλιξη της Τεχνολογίας, η παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας και της γνώσης, η άρση στεγανών και συνόρων στην σκέψη των ανθρώπων μας φέρουν σε μια νέα πραγματικότητα. Και αυτή την πραγματικότητα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη.

        Κάθε μεταρρύθμιση δεν μπορεί να μένει μόνο στην «ρύθμιση» αλλά στο μετά, δηλαδή σε ένα μακρόπνοο σχέδιο υλοποίησης που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανατροπή του «χθες» με την ταυτόχρονη δημιουργία του νέου. Κάθε μεταρρύθμιση στον χώρο της Παιδείας είναι αναγκαία μεταρρύθμιση της ίδιας της κοινωνίας, έχοντας άμεση συσχέτιση με την παίδευση του ανθρώπου και την διαμόρφωση μιας ολόκληρης γενιάς.

        

Η ελληνική νεολαία στην εποχή της κρίσης – της αναζήτησης προοπτικής*

*Σταύρος Τασιόπουλος τελειόφοιτος Νομικής Κομοτηνής, μέλος Νεολαίας ΠΑΣΟΚ

Οι νέες ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις γίνονται στο όνομα της επιβίωσης από την κρίση και στο όνομα της υποτιθέμενης παροχής ευκαιριών και δυνατοτήτων στη νέα γενιά της χώρας ώστε αυτή να καταστεί παραγωγική και να μπορέσει να ξεφύγει από την ανεργία. Οι νέες ρυθμίσεις όμως δεν είναι ούτε τόσο νέες ούτε και γίνονται εξ αιτίας και μόνον της κρίσης στην οποία έχει εισέλθει το οικονομικό σύστημα της χώρας. Από το 1990 μέχρι σήμερα συνεχώς υπήρχαν προτάσεις για ελαστικότερες σχέσεις εργασίας για λιγότερη κοινωνική ασφάλιση με σκοπό τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μέσα στην Ε.Ε. Στην Ελλάδα βέβαια του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα το ζήτημα των εκπτώσεων στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα συνεχώς συνδέεται με την ανάγκη για εξίσωση του δημοσίου τομέα με τον ιδιωτικό σε μισθούς, ασφάλιση και παροχές. Βλέποντας ξανά τα τελευταία 20 χρόνια παρατηρούμε πως οι ρυθμίσεις του σήμερα αποτελούν σχέδια του χθες στο όνομα της προσαρμογής στην ενωποιημένη ευρώπη των αγορών σύμφωνα με τις συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισαβώνας για την πρόοδο της οικονομίας μέσω των καλύτερων προϋποθέσεων για ανταγωνιστικότητα. Έγιναν και προσπάθειες για αλλαγές που όμως απέτυχαν κάτω από το βάρος των πιέσεων των εργαζομένων.

Αυτό που καθιστά διαφορετική την κατάσταση σήμερα είναι η ανάγκη για τη διάσωση της οικονομίας της χώρας εν όψει πτώχευσης και η σαφέστατη κοινωνικοποίηση των χρεών ενός σπάταλου και μιζαδόρικου κράτους με την παράλληλη διαπίστωση της φαινομενικής λειτουργίας της αγοράς από το 2004 και έπειτα μέσω δανείων και πιστωτικών καρτών από τους καταναλωτές.

Όμως όταν τίθεται το ζήτημα πτώχευσης και κατάρρευσης ενός συγκεκριμένου μοντέλου λειτουργίας της οικονομίας και ανάπτυξης που κατ’ επέκτασιν σημαίνει την δυσλειτουργία όλης της κοινωνικής ζωής του λαού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αγορές και η οικονομία αφορούν έμψυχα όντα.

«Καλλικράτης» μια μεγάλη επανάσταση…*

* Προοδευτική Κίνηση Νέων Αριστερών

Σκιαγραφώντας σε λίγες γραμμές το σήμερα, σε μια εποχή σαν αυτή των ημερών μας, η ανάγκη για πρωτοβουλίες και δράσεις τείνει να γίνει η ενεργός δύναμη κάθε νέου ανθρώπου. Σε μια εποχή που η Κρίση την έκανε να μοιάζει σκοτεινή και μετέωρη, σε μια εποχή που όλα αλλάζουν γύρω μας με ταχύτητες φωτός, εμείς είμαστε εδώ πιστεύοντας ότι μπορεί να γίνει η μετάβαση στο νέο αύριο.

Σήμερα καλούμαστε να πάμε ένα βήμα μπροστά, αφήνοντας πίσω το χτες και όλα όσα πίκραναν την γενιά μας. Καλούμαστε να προχωρήσουμε σε μια νέα δυναμική μεταπολιτευτική περίοδο που θα οριοθετεί ένα νέο ιστορικό κύκλο δημιουργίας για την πατρίδα μας. Και ναι είναι η ώρα αυτή για να προχωρήσουμε, να κάνουμε μια νέα επανάσταση, μια νέα εσωτερική ανασυγκρότηση της ίδιας μας της δημοκρατίας, των θεσμών, του κράτους. Να γίνουμε εμείς οι χτίστες του δικού μας αύριο.

Σε αυτή την πορεία οι εκλογές της αυτοδιοίκησης σηματοδοτούν το εναρκτήριο λάκτισμα. Σηματοδοτούν την νέα πορεία, μια πορεία για ένα νέο κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη σε κάθε άκρη της χώρας, σε κάθε γειτονιά. Ένα κράτος δικαίου που θα σέβεται την ιδιαιτερότητα και θα ενισχύει την δημιουργικότητα. Με νέους θεσμούς και νέα εργαλεία πάμε μπροστά μέσα από τον «Καλλικράτη» , μέσα από ένα νέο μοντέλο αποκεντρωμένης διοίκησης, μέσα από ένα νέο μοντέλο δημοκρατικής και συμμετοχικής λειτουργίας του κράτους. Ήρθε η ώρα για τον μεγάλο όραμα του κινήματος μας, 36 χρόνια μετά ο «Δημοκρατικός προγραμματισμός» είναι κοντά μας.

Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου δεν είναι μια απλή εκλογική διαδικασία, είναι μια πολιτική διαδικασία μείζονος σημασίας, που θα καταγράψει την δυναμική της νέας μας πορείας. Μια διαδικασία που θα θέσει τα θεμέλια για τον αναπτυξιακό δρόμο της πατρίδας σε κάθε περιφέρεια της. Μια διαδικασία που θα αναζωπυρώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου για την γρήγορη έξοδο από την σημερινή πολύπλευρη κρίση.

36 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ...

*  Προοδευτική Κίνηση Νέων Αριστερών

36 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ... 

Ποτέ άλλοτε ένα πολιτικό κείμενο, δεν ενέπνευσε, δεν καθοδήγησε και δεν κατάφερε να κινητοποιήσει τόσο πλατιές λαϊκές μάζες, διατυπώνοντας με τόση επάρκεια πάγια αιτήματα για κοινωνική αλλαγή και δικαιοσύνη. Σήμερα, 36 χρόνια μετά την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, τα μηνύματα αυτά είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και διόλου αυτονόητα...

Η Διακήρυξη του κινήματος μας, που ανακοινώθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 από τον ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, κινήθηκε με βασικούς άξονες την Λαϊκή Κυριαρχία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική Απελευθέρωση. Πρώτη φορά για την πολιτική ιστορία της χώρας, ένας άνθρωπος, ένα Κίνημα, μιλούσε για τις τρεις αυτές Αρχές ανοιχτά και τις έθετε στο επίκεντρο ιδεολογικά και πολιτικά για να αποτελέσουν τον στόχο της διακυβέρνησης της χώρας.

Σήμερα, 3 Σεπτέμβρη του 2010, το τρίπτυχο «Λαϊκή Κυριαρχία – Εθνική Ανεξαρτησία – Κοινωνική Απελευθέρωση» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αλλά ένα μήνυμα επίκαιρο. Σήμερα, που οι αρχές αυτές δοκιμάζονται και απειλούνται, η Διακήρυξη οφείλει να σταθεί αρωγός, φωτεινός φάρος για την ιδεολογία του κινήματος αλλά και όλων των προοδευτικών ανθρώπων.

Η γυμνή ΑΛΗΘΕΙΑ….! (Συνδεσμο-λογία)*

*του Πάνου  Γιακουμίδη , Φοιτητή Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Μέλους Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Δ΄ Διαμερίσματος Δήμου Θεσσαλονίκης (Τούμπας)                     

Τον τελευταίο καιρό όλοι μας γινόμαστε δέκτες μηνυμάτων, πληροφοριών και ειδήσεων οι οποίες περισσότερο συμβάλλουν στην διαμόρφωση μιας εικόνας  ολοκληρωτικής σύγχυσης της κοινωνικής πραγματικότητας  παρά στην διαμόρφωση εμπεριστατωμένης άποψης για τα κοινωνικά δρώμενα.Αυτό γίνεται διότι ο καθένας,με όποιο μέσο διαθέτει,εκφράζει ελεύθερα την άποψη του(κι αυτό είναι υγιές) με τον δικό του τρόπο σκέψης και αντίληψης των γεγονότων σύμφωνα πάντα με τα δικά του βιώματα,συμφέροντα και διεκδικήσεις.Τι πιο φυσιολογικό!Θα πρέπει όμως στην λογική του ότι ΄΄μην κρίνουμε άδικα ορισμένους ανθρώπους΄΄ να προσέχουμε και να διαχωρίζουμε κάποια πράγματα.Φυσικά από την άλλη, τι πιο υγιές από την κριτική (!),ειδικά όταν αυτή  είναι τεκμηριωμένη και προς την σωστή κατεύθυνση.Διότι εδώ τουλάχιστον στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει,κυρίως από τα τους χώρους της παραδοσιακής Αριστεράς,να μην ακούμε τεκμηριωμένη κριτική η οποία να προσπαθεί να βελτιώσει καταστάσεις.Ακούμε απλώς μια κριτική αυθαίρετη και ανούσια.Οπότε,για να επιστρέψουμε στο θέμα, το μόνο που πρέπει να κάνουμε για να δούμε κάπως αντικειμενικά τα πράγματα είναι να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην κριτική της «υπερβολής» και την άκριτη αποδοχή των πάντων.

Τέλος στα "άνωθεν" χρίσματα*

* του Αντώνη Γαλανόπουλου

αναδημοσίευση: http://stoxasmos-politikh.blogspot.com

Οι αυτοδιοικητικες εκλογές υπό το "Καλλικράτη" πλησιάζουν. Όλο και περισσότερο η επικαιρότητα ασχολείται με τα χρίσματα και τις εσωκομματικές διαμάχες.

Μέχρι πριν λίγους μήνες μιλούσαμε όλοι για τον "Καλλικράτη" ως ευκαιρία. Ευκαιρία για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, ευκαιρία για τη περιφέρεια, ευκαιρία για ανανέωση του πολιτικού προσωπικού.

Όσο πλησιάζουμε στην κάλπη δεν βλέπουμε τίποτα διαφορετικό από μια ακόμη εκλογική (ούτε καν πολιτική) αναμέτρηση. Δεν μιλάμε πλέον για τους νέους δήμους, δεν μιλάμε για τις δυνατότητες ή τα προβλήματα των περιοχών. Ξεχνάμε τους πολίτες και τις πόλεις τους και ενδιαφερόμαστε για τα κομματικά κέντρα. Η Ιπποκράτους, η Ρηγίλλης, ο Περισσός, η Κουμουνδούρου...Δυστυχώς δεν επετεύχθητε μια "προεκλογική αποκέντρωση". Οι αποφάσεις θα ληφθέν για άλλη μια φορά στην Αθηνά από κλειστές επιτροπές, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις ή από υποδείξεις των πεφωτισμένων αρχηγών.

Παρόλα αυτά οι εκλογές θεωρούνται τοπικές ή περιφερειακές.

Οι καμπάνες χτύπησαν, ακούει κανείς;...*

* της Πόπης Μπόγδου, Παιδαγωγού 

Μετά το Πάσχα και ενώ ο μέσος όρος της μείωσης για την Κέρκυρα έφτασε στο 15%, αντί να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να βρούμε λύσεις για αύξηση της τουριστικής κίνησης κατά την καλοκαιρινή περίοδο, το συμπέρασμα ήταν ότι υπεύθυνη για την μείωση ήταν η οικονομική κρίση και ότι το Πάσχα έπεσε νωρίς.

Και κάπως έτσι, με τα χέρια σταυρωμένα περιμένοντας τον "από μηχανής θεό", ξαναγίναμε στο ίδιο έργο θεατές. Ήρθε και ο Μάιος, ήρθε και ο Ιούνιος, σε λίγες ημέρες φεύγει ο Ιούλιος και αφού δεν είδαμε κανέναν νέο επισκέπτη, παρά μόνο τους λεγόμενους "παλιούς πελάτες", αναμένουμε τον Αύγουστο για να μας μείνουν στην τσέπη λίγα ευρώ.

Αλήθεια, ποιος φταίει για αυτούς τους χαμένους μήνες; Ποιος φταίει που η ναυαρχίδα του Τουρισμού, Ιούλιο μήνα μοιάζει σαν "Χειμώνας με τα φώτα ανοιχτά"; Η απάντηση βρίσκεται στο μυαλό όλων των Κερκυραίων και καλά θα κάνουμε να το βροντοφωνάξουμε. Φταίει το γεγονός ότι τόσα χρόνια δίνουμε την ψήφο μας σε λάθος Δημάρχους, λάθος Νομάρχες και λάθος Βουλευτές. Ανθρώπους χωρίς ιδέες και χωρίς όραμα για την Κέρκυρα.

Περί ανθρωπιάς ο λόγος

* του Σταύρου Τασιόπουλου, τελειόφοιτου Νομικής Κομοτηνής

η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δομούνται με βάση τις πράξεις και όχι τα κούφια λόγια. Η παρούσα συγκυρία αποτελεί την αρχή της κατάρρευσης και μέσα από αυτή θα αναδυθούν αυτοί που έχουν αξιοπρέπεια, ήθος, γνώσεις και έμπρακτη θέληση για πρόοδο. Όσοι μπορούν ιδίως μέσα από τη νέα γενιά να ανταποκριθούν στο θάνατο της μεταπολίτευσης και μαζί με τους κινητήριους μοχλούς της ελληνικής κοινωνίας να συνδημιουργήσουν το πλαίσιο της κατ' αρχήν επιβίωσης των πολιτών. 

Οι πρακτικές των ομαδώσεων στην νεολαία πασοκ, στο πασοκ και κάθε φορέα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης πρόκειται να αποτελέσουν μαγική εικόνα του παρελθόντος στα επόμενα έτη. Ο διαχωρισμός δεν θα γίνει βέβαια με το απλό-ανούσιο- δίλλημα ή με την αριστερή-κοινωνική πτέρυγα του πασοκ ή με τον νεοφιλελευθερισμό-άκρατο καπιταλισμό ως αναγκαίο κακό. Αυτά είναι εκτός πραγματικότητας. 

Η ιδεολογία πλέον συγκροτείται ξανά στις βασικές αρχές της δημιουργίας ενός κράτους και της λειτουργίας μιας κοινωνίας με το δεδομένο βέβαια της πτώχευσης των παρελθόντων πολιτικών και χρεωκοπίας κάθε αντικοινωνικής αντίληψης. Η συντήρηση και η πρόοδος πλέον θα καθοριστούν από το πόσο και με ποια μέσα θα γίνει η κοινωνική αντίδραση-αναδημιουργία(?) αφού όλοι οι πολίτες στόχο έχουν την επιβίωση και το φαί δεν έχει χρώμα είναι φαί. Όλοι θα κριθούμε από τη δράση μας και η κατάσταση δεν ευνοεί την ανευθυνότητα και την απραξία.