Ανδρέας Παπανδρέου, 14 Χρόνια Μετά...

* Προοδευτική Κίνηση Νέων Αριστερών

23 Ιουνίου 2010

Σήμερα συμπληρώνονται 14 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, ενός ανθρώπου που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην πορεία του ελληνικού κράτους από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του όντας στο αξίωμα του πρωθυπουργού της χώρας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτέλεσε, ως πολιτικός ακτιβιστής, σύμβολο για κάθε δημοκρατική αξία και θεσμό σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Η ίδρυση του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος (Π.Α.Κ.) για την απώθηση του τότε αμερικανόθρευτου φασιστικού καθεστώτος της Ελλάδας, η ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και τέλος η πολιτική και υλική στήριξη του Παλαιστινιακού λαού ενάντια στις ιμπεριαλιστικές και φασιστικές πολιτικές του Ισραήλ αποτελούν μόνο μερικά σημεία αναφοράς της πολυεπίπεδης και μακροχρόνιας δράσης του.

Στην επικαιρότητα όπως είναι αναμενόμενο πραγματοποιούνται συνεχείς αναφορές στο πρόσωπο του Ανδρέα, ως τον άνθρωπο που προάσπισε τον οικονομικά ασθενή, τον κοινωνικά απαξιωμένο, τον άνθρωπο που ανέβασε την Ελλάδα ψηλά με προοδευτικές πολιτικές και στόχους. Όλα αυτά τα έργα είναι πλέον αδιαμφισβήτητα και κάθε πολίτης με μερικές απλές καθημερινές σκέψεις μπορεί να αντιληφθεί την προσφορά του στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Η μνήμη ενός Λαού κι ενός Κινήματος προς ένα μεγάλο πολιτικό ηγέτη προφανώς και αποτελεί τιμή για την ιστορία της χώρας και για τους αγώνες του παρελθόντος. Παρόλα αυτά αποτελεί ασύλληπτο σφάλμα ο περιορισμός μας σε απλές πράξεις τιμής και αναφοράς. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εξέφρασε και υπηρέτησε ένα σύνολο αριστερών πολιτικών και ιδεών που αποτελούν και σήμερα κεντρικό σημείο αναφοράς για την αποφυγή του κοινωνικού και πολιτικού αδιεξόδου που βιώνουμε σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Τη τρέχουσα περίοδο η χώρα βιώνει μία καθημερινή απαξίωση της Εθνικής ανεξαρτησίας και Λαϊκής κυριαρχίας. Μετά από μία σειρά αποτυχημένων διακυβερνήσεων τόσο από τη Δεξιά, όσο και από πολιτικά και ιδεολογικά “διαβρωμένες” κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, η πολιτική σκηνή έχει απαξιωθεί καθολικά και “απολαμβάνει” κάποια κοινωνική ανοχή προς το παρόν.

Σε οικονομικό επίπεδο η χώρα έχει καταρρεύσει και μεγάλα ποσά, ως δάνεια, εισρέουν, με αντάλλαγμα βέβαια την ουσιαστική διακυβέρνηση της Ελλάδας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα συμφέροντα που αυτό εξυπηρετεί. Προφανώς το θύμα της όλης κατάστασης και αυτών των επιλογών είναι τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα και οι οικονομικά ανίσχυροι, που καλούνται για ακόμα μία φορά “να πληρώσουν τα σπασμένα”, δηλαδή τα πλιάτσικα των εκάστοτε κυβερνητικών παραγόντων και τις εγκληματικές αναπτυξιακές πολιτικές που ασκήθηκαν στη χώρα.

Τα τελευταία χρόνια βιώσαμε πολλές αρνητικές εξελίξεις στη χώρα με πολιτικό αυτουργό τον Κώστα Καραμανλή και της κυβερνήσεις του, όμως εδώ και αρκετούς μήνες το ΠΑΣΟΚ έχει λάβει λαϊκή εντολή για την διακυβέρνηση της χώρας και μάλιστα από μεγάλη μερίδα πολιτών, ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν το ΠΑΣΟΚ και το Γιώργο Παπανδρέου για να διασφαλιστεί το κοινωνικό συμφέρον και η κοινωνική δικαιοσύνη, πολιτικές οι οποίες ορίζονταν και από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Παρόλα αυτά, δυστυχώς για το προοδευτικό κόσμο και την κοινωνία στις μέρες μας το πολιτικό σύστημα βάλλεται και πάλι από τα οικονομικά συμφέροντα, τους μεγαλοεκδότες και τα σύγχρονα “παλάτια” τα οποία πλουτίζουν εις βάρος του εθνικού και ευρωπαϊκού οράματος.

Είναι λοιπόν σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ για ακόμα μία φορά έχει απομακρυνθεί επικίνδυνα από τις πολιτικές και κοινωνικές βάσεις του και τα οράματα που εξέφρασε ο σύντροφος Ανδρέας, ο Γεννηματάς και πληθώρα άλλων στελεχών τα οποία είτε έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο ή έμειναν στην αφάνεια. Έχουμε χρέος ως νέα γενιά και ως κίνημα να παραδειγματιστούμε, να εμπνευστούμε και να πραγματοποιήσουμε όσα εξέφρασε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Η δημοκρατική αριστερά οφείλει να φέρει τις ανθρωπιστικές αξίες και την πρόοδο στο προσκήνιο, οφείλουμε να αναδείξουμε την ύπαρξη του άλλου δρόμου, μιας πολιτικής που δεν επιθυμεί κοινωνική εξαθλίωση,εξευτελισμό της δημοκρατίας και των θεσμών της και ασυδοσία των αγορών. Πρέπει να αποχαιρετήσουμε λογικές διαχείρισης, μηχανισμών και πολιτικών εκπτώσεων, διαφορετικά η πτώση είναι βέβαιη και η τίμηση πολιτικών ηγετών κοινή υποκρισία....