Όταν το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί…»

* του Καραγρηγορίου Βαγγέλη, μέλους Εθνικής Αντιπροσωπείας Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. 

Υπάρχουν ιστορικές περίοδοι όπου ο πολιτικός χρόνος συμπυκνώνεται, αφού συσσωρευμένες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αν...τιθέσεις δεκαετιών έρχονται με εξαιρετική ορμή στο προσκήνιο και ζητούν επιτακτικά το ξεπέρασμα τους. 

Τέτοιες καταστάσεις χαρακτηρίζονται από την αίσθηση του κατεπείγοντος, από ανατροπή χρόνια κατεστημένων αντιλήψεων, βεβαιοτήτων και νοοτροπιών και από την κινητοποίηση αντίρροπων δυνάμεων. Παρουσιάζονται ως κρίση είτε οικονομική είτε εθνική, πολιτική, κοινωνική και υποδεικνύουν την λύση. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αποτελεί η πτώση της χούντας το 1974 μετά την εισβολή στην Κύπρο και η έλευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία, το 1981 με την οριστική πτώση του δεξιού μεταπολεμικού μπλοκ εξουσίας. Έτσι ξεκίνησε ο ιστορικός κύκλος που όλοι γνωρίζουμε ως Μεταπολίτευση. 

Αντίστοιχη είναι και η περίοδος που διανύουμε του τελευταίους μήνες στην χώρα μας, βιώνοντας την συνολική και οριστική χρεωκοπία ενός κοινωνικού και αναπτυξιακού μοντέλου, παρασιτικού, αντιπαραγωγικού, άδικου και αναποτελεσματικού καθώς και των πολιτικών και ιδεολογικών πυλώνων που το στήριζαν και το αναπαρήγαγαν. Η κύρια πολιτική αντίθεση σε αυτήν την συγκυρία είναι ανάμεσα σε αυτούς που υπερασπίζονται τον παλιό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης και σε αυτούς που προσπαθούν να φέρουν τον νέο, ακόμα και αν δεν είναι έτοιμοι να τον περιγράψουν. 

 Μέσα σε τέτοιες περιόδους υπάρχουν πάντοτε εκείνοι που αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών και το αδιέξοδο του ισχύοντος κοινωνικού μοντέλου και εκείνοι που δεν έχουν πάψει να σκέφτονται με βάση τα παλιά εργαλεία και άρα δεν μπορούν να προχωρήσουν στις απαραίτητες υπερβάσεις, είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί δεν μπορούν, είτε γιατί δεν έχουν ακόμα την απαραίτητη γνώση. 

Σήμερα, ακριβώς επειδή το παλιό πεθαίνει αλλά το νέο δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί η κρίση λαμβάνει στην χώρα μας γενικευμένη μορφή. Η αντίθεση αυτή διαπερνά όλους τους θεσμικούς χώρους, το πολιτικό σύστημα, τα πολιτικά κόμματα, τις νεολαιίστικες οργανώσεις. Η αντίθεση αυτή διαπερνά ιδιαίτερα έντονα και την Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. αφού για συγκεκριμένους ιστορικούς και πολιτικούς λόγους η σημερινή ηγεσία της καθώς και διάφορες συνιστώσες έχουν επιλέξει να υπερασπίζονται το παλιό.  

Ταυτίζονται μαζί του αναλύοντας την πραγματικότητα με βάση διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Με λίγα λόγια η Ν.ΠΑΣΟΚ με την σημερινή της μορφή και δράση αποτελεί μέρος της πολιτικής κρίσης και μάλιστα με ιδιαίτερα έντονα χαρακτηριστικά, που αντανακλώνται στον τρόπο λειτουργίας της. 

Χρέος ιστορικό για όσους συμμετέχουν σε αυτήν την οργάνωση και θέλουν να βγούμε από την κρίση με όρους ευνοϊκούς και προοδευτικούς για την γενιά μας αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία είναι να αναζητούν κάθε στιγμή τρόπους που θα ξεπεραστεί η αντίθεση αυτή. Κατά την εκτίμηση μου άλλος τρόπος πέρα από την ανίχνευση του νέου ιστορικού κύκλου που έρχεται ώστε να διεκδικήσουμε να έχει προοδευτικό πρόσημο δεν υπάρχει. Με άλλα λόγια πρέπει να επαναοριοθετήσουμε τα προοδευτικά αιτήματα της εποχής, να δώσουμε το νέο ραντεβού με την ιστορία, και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με όρους πολιτικούς, με όρους συλλογικούς. 

Στα πλαίσια αυτά κινείται η πρόταση εκ μέρους μας για την διεξαγωγή πολιτικού συνεδρίου. Το Πολιτικό Συνέδριο της Ν.ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να αποτελέσει το εναρκτήριο γεγονός που θα μας συγχρονίσει με τους νέους μακροπρόθεσμους στόχους της επόμενης εικοσαετίας. Τον μοχλό που θα μας βγάλει από το τέλμα. 

Όσοι στις συγκεκριμένες συνθήκες αντιστέκονται και υπονομεύουν την διεξαγωγή ενός πολιτικού συνεδρίου, ρίχνουν νερό στον μύλο του συντηρητισμού, του κατεστημένου, του χτες. 

Επιθυμούν την διαιώνιση της κρίσης του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών νεολαιών και υποβαθμίζουν την ήδη υποεκπροσωπούμενη νεολαία. 

Θέλουν την Ν.ΠΑ.ΣΟ.Κ. ένα «πουκάμισο αδειανό». 

Αποτελούν εμπόδιο στην υπέρβαση και την στροφή προς μια νέα μεταπολίτευση. 

Είναι ενάντια στην γενιά μας. 

Είναι το πρόβλημα. Είμαστε η λύση. Και είμαστε εδώ!