Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Η επανάσταση είναι κυρίως στα μυαλά μας...

* Γιούλη Τερζή,  μέλος Εθνικής Αντιπροσωπείας Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Είμαστε σε "πόλεμο"... Αθώοι άνθρωποι χάνονται, αθώοι άνθρωποι δολοφονούνται, αθώες συνειδήσεις βιάζονται καθημερινά, αθώες ψυχές χάνουν την ελπίδα, αθώα μυαλά βουλιάζουν…
Αλλά, η επανάσταση δεν είναι μόνο στους δρόμους, είναι κυρίως στα μυαλά μας
Εν μέσω μιας απίστευτα δύσκολης συγκυρίας, σε μια χώρα που έχει βαλτώσει οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά, η φωνή μας πρέπει να δυναμώσει, το ανάστημά μας πρέπει να ορθωθεί. Απέναντι στους διαμορφωτές αυτής της κατάστασης, το όραμά μας πρέπει να γίνει πράξη, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.
Οι επαναστάσεις λοιπόν, για να φτάσουν στους δρόμους πρέπει πρώτα να γίνουν στο μυαλό και στις πράξεις μας, στις αντιλήψεις μας, στις συνειδήσεις μας, στα όνειρά μας.
Σε ένα παρόν που άλλοι διαμόρφωσαν για εμάς χωρίς εμάς. Με ένα μέλλον αβέβαιο και τρομακτικό, πρέπει εμείς να αποτελέσουμε τη λύση. Γιατί το μέλλον μας ανήκει. Και το μέλλον αυτό δε θα το χαρίσουμε σε κανέναν.
Δε θα γυρίζουμε πια τις πλάτες μας στο μέλλον. Θα τις γυρίσουμε απέναντι σε όσους έφτιαξαν το παρόν μας, όπως ήθελαν.
Μέχρι τώρα και μέχρι αύριο, αν δεν κάνουμε κάτι θα φταίμε όλοι μαζί. Γιατί τώρα τουλάχιστον είδαμε, τώρα τουλάχιστον ξέρουμε, τώρα δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια απέναντι στη φλόγα της ελπίδας που σβήνει.

Εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι.
Εμείς είμαστε όλοι εκείνοι οι νέοι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά για τα προς το ζην. Όλοι εκείνα τα ανεξάρτητα μυαλά, που αγωνιζόμαστε για τα όνειρά μας. Που επιλέγουμε τη συμμετοχή από την αδιαφορία, που επιλέγουμε των αγώνα από την επανάπαυση, που επιλέγουμε τη ρήξη από το συμβιβασμό.
Εμείς είμαστε εκείνοι,  που ακόμη κι αν πέσουμε στο πεδίο της μάχης, είμαστε αποφασισμένοι να δίνουμε τον αγώνα μας καθημερινά, μέχρι τελικής πτώσης.
Εμείς είμαστε όλοι εκείνοι που κάποιοι μας χαρακτήρισαν και πολύ δε περισσότερο προσπάθησαν να μας πείσουν ότι είμαστε η γενιά του καναπέ, η γενιά του φραπέ, η γενιά της λούφας.
Όχι κύριοι, εμείς είμαστε η γενιά που θα σας ανατρέψει. Εμείς είμαστε η γενιά που πρέπει και μπορεί να δώσει τη λύση.
Ο αγώνας αυτός είναι μακρύς. Ο αγώνας αυτός δε γνωρίζει χρώματα, σημαίες και φέουδα. Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας ενάντια στα κατεστημένα, ενάντια στις εξαρτήσεις, ενάντια στη μιζέρια του χθες. Ενάντια σε όλους εκείνους που υποθήκευσαν το μέλλον μας. Ενάντια σε όλους όσους καπηλεύονται το παρόν μας. Ενάντια σε εκείνους ακόμη που βολεύονται στην απραγία τους.
Δεν είμαστε η νέα γενιά μόνο ηλικιακά. Είμαστε η γενιά των νέων αντιλήψεων, των νέων αξιών.
Το «χθες» έχει ήδη τελειώσει. Όσο κι αν γαντζώνεται στο σήμερα για να περάσει στο αύριο. Δε θα πάει παραπέρα… Κι αυτό είναι το δικό μας χρέος. 
Μπορεί ακόμη να μη μας υπολογίζουν, σύντομα όμως θα μας φοβηθούν.
Το βάρος στις πλάτες μας φρόντισαν να είναι μεγάλο.
Θα το σηκώσουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Ραντεβού στα «πεδία των μαχών».
Εμείς θα είμαστε εκεί.

3 σχόλια:

  1. Γραφεις: "Εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι."
    Εχεις δίκιο. Τι προτείνεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προτείνω να κάνουμε πρώτα μια εσωτερική επανάσταση. Να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και πράττουμε ως μονάδες...Μόνο έτσι μπορούμε να δομηθούμε σε υγιή και "αποτελεσματικά" σύνολα. Αλλιώς θα παραμένουμε ομάδες που ασχολούνται μόνο με κουκιά και με έναν κατ' επίφαση ιδεολογικό μανδύα. Ομάδες που αντιδρούν, χωρίς να δρουν και χωρίς να στοχεύουν σε κάτι. Ομάδες που όταν κι εάν κληθούν να διαχειριστούν τις τύχες μας θα κάνουν πάλι τα ίδια...
    Όταν λοιπόν ξεφύγουμε από τα τεχνητά, μικρά μας στερεότυπα, τότε η απάντηση στο ερώτημά σου θα είναι ακόμα πιο προφανής...
    Προς το παρόν μπορούμε τουλάχιστον να διεκδικούμε το αυτονόητο...
    Κι εκείνο που κλείνοντας θέλω να σου τονίσω, είναι ότι η "κάθαρση" για τις έως τώρα συμπεριφορές μας δεν έρχεται με συμμετοχή μόνο σε πορείες...Θα έρθει μόνο αν πρώτα έχουμε αλλάξει εμείς οι ίδιοι...Αλλιώς απλά θα προσθέτουμε χιλιόμετρα στο προσωπικό κοντέρ του "επαναστάτη" εαυτού μας. Ελπίζω να μην μας αρκεί αυτό. Ελπίζω ότι εμείς μπορούμε να είμαστε καλύτεροι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ σε ότι γραφεις. ειδικότερα συμφωνώ στο:
    "Προτείνω να κάνουμε πρώτα μια εσωτερική επανάσταση. Να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και πράττουμε ως μονάδες...Μόνο έτσι μπορούμε να δομηθούμε σε υγιή και "αποτελεσματικά" σύνολα."
    Ομως προς πια κατεύθυνση πρέπει να είναι αυτή η εσωτερική επανάσταση; και δεύτερος αποτελεσματικά σύνολα για να πετύχουμε τι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πρότεινε...